Other domestic violence case studies.
Anonymously share
your story
Read other
case studies
หนูคบกับแฟนมาปี1เดือนเเรกๆดีหมดทุกอย่างไม่มีอะไรที่ต้องทำให้คิดมากหรือกังวลเลยจนกระทั้งเข้า3เดือนเราเริ่มทะเลาะกันหนักขึ้นถึงขั้นเขาลงไม้ลงมือเราเเต่ไม่เเรงเท่าไหร่พอหายโกรธอารมณ์เย็นก็มาขอโทษเราเเละก็เป็นอย่างงั้นมาตลอดเวลา1ปีจนกระทั้งเดือนตุลาหนูทะเลาะกันหนักมากๆถึงขั้นหนูสู้เขาเลยจนของในบ้านจะพังเราทำหนูเเบบกะเอาตายทำเหมือนไม่เคยมีเรื่องราวดีๆต่อกันเเต่ก็ให้อภัยเขาทุกครั้งเพราะรักคำเดียว
เราเคยชอบลูกชายผอการประปาพัทยาหน้าตาดีมีเสน่ห์ เราหลงใหลเค้านาน เราทำทุกอย่างเพราะอยากอยุ่คู่กับเค้า เราไปหาเค้าอยุ่บ้าง ก็จบกันสักที่ในรถบ้าง ในห้องบ้าง เค้าดูดไอซ์เราเห็นเป็นเรื่องปกติ เค้าติดหนักจำหน่ายบ้างเสพเองบ้าง เราไม่เคยรู้เลยว่าเรื่องพวกนี้จะนำมาถึงซึ่งปัญหาใหญ่ เรามารู้ภายหลังตอนไปเที่ยวข้าวสารว่าทำไมถึงมีคนเรียกชื่อเรา ทำไมเวลาไปเที่ยวถึงมีคนมาขอถ่ายรูป จนวันหนึ่งเราถึงได้รู้เค้าว่า ทุกครั้งที่มีอะไรกับเราทั้งในรถทั้งในห้องเค้าได้ไลฟ์สดผ่านแคมฟรอก ที่ซึ่งในนั้นมีทีมงานโฆษณาเก็บเงินค่าดูโชว์สด เค้าจะได้ส่วนแบ่งเป็นไอซ์ ส่วนคนอื่นได้เป็นเงินสดมาแบ่งกัน และเค้าถ่ายทอดโชว์เซกของเราอยุ่ปีกว่า รวมถึงมีการแจกของกันว่าถ้าใครมีรูปถ่ายกับเราเค้าจะมีของรางวัลให้ เรากลายเป็นดาวโป๊ที่ทำเงินและมียอดวิวสูงสุด ตอนที่เรารู้เรือง เราจำได้ว่าเราฆ่าตัวตายครั้งแล้วคร้งเล่าแต่ไม่สำเร็จ และเค้าก็ไม่ได้แยแสอะไร นอกจากติดยาเสพติดมากขึ้น หลอกผู้หญิงมาsex liveไปเรื่ยๆ สิ้งที่แย่ที่สุดคือเราเคยติดต่อกระทรวงดิจิตอลหวังว่าจะได้ช่วยคนอื่นจากนรกในใจอันนี้ แต่ก็ไม่สำเร็จเมื่อรุ้ว่าในนั้นแคมฟรอกมีการจ่ายส่วยทั้งเรื่องยาเสพติดและการแอบถ่ายทอดโป๊อยุ่แล้ว เราใช้เวลาในการดึงตัวเรากลับมา จากเรื่องเลวร้ายเหล่านี้
เจอกันจากแอพหาคู่แอพนึง เขาเป็นแฟนคนแรก ที่ตัดสินใจเลือกคบคนนี้เพราะรู้สึกว่าเขาทุ่มเทกับเรา เขามาหาเราตลอดไม่มีบ่นแม้อยู่ไกลกัน พอตัดสินใจคบ แรกๆก็ดีมาตลอด หลังๆเขาเริ่มแสดงออกว่าเป็นคนอารมณ์ร้อน การทำร้ายร่างกายเกิดขึ้นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่เราเจอเหตุการณ์รุนแรงแบบนี้ในชีวิต มันผลักเรา ตบ ลากเรากับพื้นถนน มันรุนแรงสำหรับเรามาก เรารับไม่ได้กับเหตุการณ์นี้ เราขู่ว่าจะแจ้งตำรวจ มันบอกแจ้งเลย มันไม่กลัว แต่สุดท้ายมันก็มาขอโทษ ถึงขั้นกราบเราเลย และมันก็รู้ว่าเรารักมัน เราใจอ่อนกับคำพูดคำสัญญาว่ามันจะไม่ทำอีก จนมันมีครั้งที่2จนได้ คราวนี้มันตบตีหนักกว่าเดิม เราผิดเองที่เราเชื่อใจในคำสัญญาปลอมๆ สุดท้ายเราก็ให้อภัยอีก ใจอ่อนกับคำสัญญาอีกเหมือนเดิม ต่อจากนั้นก็ทะเลาะกันก็จะมีการทำร้ายร่างกายประจำ จนเราชิน เจ็บจนชินมั้ง แม่เรารู้ แม่ก็บอกให้ออกมา แต่เรารักมันมาก พอเราอยากปล่อย เราหนี มันก็ขู่จะทำร้ายตัวเองบ้าง ขู่จะฆ่าตัวตายบ้าง ถ้าเราไม่กลับไป มันเห็นความรู้สึกเราเป็นเรื่องล้อเล่นเห็นความตายเป็นเรื่องตลก สุดท้ายเราท้อง มันก็ยังทำแบบเดิม สันดานมันแก้ไขกันไม่ได้ แต่เราเลือกทางเดินใหม่ของเราเองได้ อย่าอยู่กับนรกเลย สงสารตัวเองบ้าง
เราเคยโดนพ่อตบหน้าและตีอยู่บ่อยครั้งเพียงเพราะเราทำไรไม่ได้ดั่งใจเขา เราแสดงความคิดเห็นของตนเองซึ่งไม่มีถ้อยคำหยาบคายหรือมีคำที่รุนแรงเลย เราเพียงแค่อยากพูดเปลี่ยนมุมมองของเขาให้เข้าใจเราเท่านั้นเอง…แต่เค้าไม่เคยรับฟังเราเลยต่อหน้าคนอื่นดูรักเรามากลับหลังค่อยต่อว่าคอยจะทำร้ายเราอยู่บ่อยครั้งแต่แม่เราช่วยไว้ได้ทันเสมอ คำพูดของพ่อทำให้เราอยากตายอยู่บ่อยครั้งเขามักจะไล่ให้เราไปตาย แต่เรารักตัวเองและแม่มากๆเราเลยไม่ไปไหน…
eiei za55+
ตอนนั้นมีแฟนที่จริงจังครั้งแรก คือก็ยังเด็กอยู่แหละ มันก็เกิดจากอาการที่เขาหึงหวงเรา หึงแบบไม่มีสติ เขาเอาหมอนปิดหน้าเราหายใจไม่ออก บีบคอเรา แขนขาก็คือช้ำบ่อยมาก แต่รู้สึกดีที่ออกมาจากชีวิตเขาได้
ครั้งแรกที่เขาทำร้าย คือเราก็นั่งดื่มกันอยู่ ตอนแรกก็ทะเลาะกัน นึกว่าไม่มีอะไร แต่พอเราไปนอนเขาลากเราจากชั้นสองมาจนถึงลานหน้าบ้าน กระชาก ผลัก ด่าเรา ตอนนั้นเราก็คิดว่าเขาคงแค่เมา ปกติเขาไม่ใช่คนแบบนั้นเลย แต่หลังจากนั้นมันก็ทำอีก มันชกเราเต็มๆที่หน้า จนเราต้องหนีออกจากบ้าน ตอนนั้นเราก็ยังคิดไม่ได้อะ คนมันยังรักอะเนอะ ก็คิดเข้าข้างตัวเอง ก็ยังทนไปเรื่อยๆๆๆ จนมีวันนึงที่เรารู้สึกแล้วว่าลูกเปลี่ยนไป เขาก้าวร้าวขึ้น ชอบใช้ความรุนแรง นั้นละ เราถึงรู้ว่าเราควรจะออกมาจากเขาตั้งนานแล้ว มันไม่ใช่อะไรที่ควรจะทน เราก็เลยติดต่อมูลนิธิ เขาก็ช่วยเราพาลูกออกมา หาที่ปลอดภัยให้ ตอนนี้เราก็ได้อยู่กับลูกแบบปลอดภัยจริงๆแล้ว ไอคำว่าเมา หรือไม่ตั้งใจ คำสัญญา มันไม่มีหรอก ถ้ามีครั้งแรกมันก็มีอีกเรื่อยๆ เชื่อเราดิ แข็งใจ นึกถึงคนที่ยังรักเราแล้วออกมาเถอะ สู้ๆนะ
ต้องบอกก่อนว่าเราเป็นลูกสาวคนโตคนเดียวของบ้านมีน้องชาย1คนในครอบครัวคนจีนเราโดนกดดันโดนคาดหวังจากการที่เราเกิดเป็นผู้หญิงมากมาย ตัวเราไม่ใช่เด็กเรียนเก่งแต่ก็ไม่เคยเรียนตกมีอยู่1ครั้งตอน10ขวบ เกรดเราตกลงพ่อเรารู้จากการดูสมุดพกที่เราให้เขาเซ็น เขาโมโหเรามาก เขาฉีกสมุดเล่มนั้นแล้วตบหน้าเรา เราเสียใจมากคิดว่าโลกใบนี้มันโหดร้ายเหลือเกินหลังจากฉีกสมุดเล่มนั้นเราก็โดนครูที่โรงเรียนตีซ้ำเพราะไม่มีสมุดพกไปคืน มันตอกย้ำความรู้สึกเรามากแต่เราอาจจะโชคดีที่เราสู้เพื่อความสุขของตัวเองจนวันนี้เรายังไม่เคยเข้าใจเลยว่าการมีครอบครัวมันสำคัญยังไง
ไปไปมามาแม่แล้วก็ขอโทษว่าจะไม่ทำอีก..สรุปมันก็มีครั้งที่ 2 ครั้งที่ 3 ตามมา..เราก็พยายามยิ้มนะไปๆมาๆ ก็คิดนะว่าการที่เราเป็นไม่เหมือนเด็กคนอื่น กับอีแค่โรคสมาธิสั้นมันจะทำให้เขามองเราแย่ขนาดนั้นเลยหรอวะ...
เราชื่อฌอน(นามสมมุติ) วันนั้นเรากำลังคุยกับเพื่อน แล้วสักพักลุงเราก็เปิดประตูในมือลุงมีแอปเปิ้ลกับมีดหั่นผลไม้ เราก็มองลุงเราก็บอกเขาไปว่า”ลุงหนูคุยกับเพื่อนอยู่” เขาก็ถามต่อว่าเมื่อกี้นี้พูดอะไรเราก็ตอบไปแบบเดิม จนเข้าขึ้นเสียง “เมื่อกี้มึงพูดว่าอะไร” เราก็บอกลุงไปว่าหนูบอกไปแล้ว หลังจากนั้นเขาก็เริ่มอาละวาดและผลักพัดลมลงพื้นอย่างแรงเราเลยรีบเดินไปที่เตียงเขาก็เดินตามมาเราอึ้งแล้วเขาก็บอกว่า “เด็กเหี้ยควยมึงด่ากูใช่ไหม” เรากลัวมากเราไม่กล้าทำอะไร ลุงเพินออกไปนอกห้องไปอาละวาดต่อน้าเราก็มาห้ามเราเดินออกไปถามว่า “ลุงเป็นอะไร” หลายครั้ง ลุงเราตอบกลับมา “กูไม่ได้เป็นอะไร มึงอ่ะเป็นเหี้ยอะไร” เราสั่นกลัวเพราะต่อจากนั้นเขาก็ว่าด่าเราด้วยคำหยาบจนเราสุดจะทนและกลัวดลยตอบกลับไป “มึงไม่ใช่ลุงกู” เท่านั้นแหละ เขาเดินมาแล้วก็ผลักเราแล้วก้มมาบีบคอเราเกือบนาทีเรากรี๊ดดังมากแต่ไม่มีใครได้ยิน นี่แหละครั้งแรกของการโดนทำร้าย หลังจากนั้นแม่ก็มาเคลียร์เรื่องแต่ไปๆมาๆเรากลับลืมมันไม่ได้มันติดตา ถึงแม้ว่ามันจะผ่านมาแล้วก็ตามรอยแผลวันนั้นก็ถ่ายเก็บไว้ ตอนนี้กลายเป็นคนที่ไม่ใว้ใจคนในบ้านอีกเลย
Read other
case studies
11 Nov 2024